Wat is Osteopathie?

Geschiedenis

Osteopathie ontstond in Amerika in het jaar 1874. De grondlegger van deze manuele geneeskunde was de arts A.T. Still. Hij ondervond dat mensen sneller en beter herstelden van ziekten als hij het lichaam met zijn handen soepel maakte en rechtzette. Zijn verklaring hiervoor was dat het lichaam als gevolg van infecties, stress, ongevallen, overbelasting, etc. minder beweeglijk wordt en daardoor vatbaarder voor ziekte en klachten.
 

Gezondheid bevorderen

Het doel van osteopathie is om de gezondheid te bevorderen doormiddel van het herstellen van de oorspronkelijke beweeglijkheid van het lichaam in het bindweefsel van o.a. spieren en gewrichten, organen en zenuwen. De osteopaat zoekt naar die specifieke regionen van verminderde beweeglijkheid en herstelt deze met de handen.

De osteopathische filosofie

De osteopathie gaat uit van de gedachte dat het menselijke lichaam een eenheid is. Dat lichaam bestaat uit verschillende systemen (gewrichten, organen, schedelbotten en zenuwstelsel) die elkaar in evenwicht houden en heeft een natuurlijk vermogen om storingen te verhelpen. Als het lichaam gezond is, gebeurt dat ook.

Evenwicht herstellen

Is het evenwicht verstoord geraakt, bijvoorbeeld door een ongeluk, een ziekte of operatie, stress of slechte voedingsgewoonten, dan heeft het lichaam vaak hulp nodig om het evenwicht te herstellen. Osteopathie kan het zelfgenezende vermogen stimuleren en activeren.

Goede doorbloeding

Voor een stabiel gezondheidsevenwicht is een goede doorbloeding nodig. Bouwstoffen en zuurstof dienen immers aangevoerd te worden en afvalstoffen afgevoerd.

Lichaamsgebieden met een verminderde beweeglijkheid zijn volgens de osteopatische filosofie niet optimaal doorbloed en dus minder gezond en vatbaarder voor dysfunctie en mogelijke klachten. De osteopaat zoekt naar deze regionen in het lichaam en herstelt de beweeglijkheid en de gezondheid ervan met gebruikmaking van zijn handen.